تحلیل و بررسی اپرای دیونیزُس اثر ولفگانگ ریم؛ روایت داستانی و نمادگزینی

ولفگانگ ریم، آهنگساز معاصر آلمانی است که دیدگاه فیلسوفانه ی خود را به زبان موسیقی و به خصوص در قالب اُپرا ارائه می دهد. وی آخرین اُپرای خود یعنی اپرای دیونیزس را در سال 2010 به روی صحنه برده است. سناریو و لیبرتوی این اپرا -یا به گفته ی خود ریم، این فانتزی اپرایی- همانند تمامی اپراهای دیگرش، توسط خود او تدوین شده است. سناریوی تخیلی و فراطبیعی این فانتزی، برگرفته از وقایع و رویدادهای زندگی پرماجرا و جنجال برانگیز فردریش نیچه است که به شکلی شگفت انگیز و خشن با داستان های اساطیری یونان باستان در هم می آمیزد؛ لیبرتوی این اپرا نیز بر پایه ی آخرین سروده های نیچه یعنی مستانه سرایی های دیونیزسی است. در این فانتزی، موسیقی و هیجانات ارکستری، عناصر گوناگون در طراحی صحنه و انواع نمادهایی که در لیبرتو و ارکستر گنجانده شده اند، به کار گرفته می شوند تا ریم از پس آن ها و در قالب یک اپرا، دیدگاه شخصی خویش را نسبت به افکار و زندگی تراژدی وار نیچه به تصویر بکشد. شیوه ی داستان پردازی یا روایت داستانی و نمادگزینی او در این اپرا، به عنوان طرح اصلی این پژوهش در نظر گرفته شده است. نگارندگان مقاله به رمزگشایی و آشکار ساختن روابط و نمادهای به کار گرفته شده در لیبرتو، ارکستر و صحنه ها می پردازند.